Viering

Voorganger: ds. Jolande
Ambtsdrager van dienst: Henk
Eerste collecte: Kerk in Actie
Tweede collecte: Beheer en onderhoud

Eerste zondag van oktober: de onlosmakelijke band van de kerk met het Joodse volk

De eerste zondag in oktober wordt traditioneel ‘Israëlzondag’ gevierd: om de onlosmakelijke band met het volk Israël uit te drukken. In deze noodsituatie hebben we ervoor gekozen om de band met het Joodse volk uit te drukken met de viering van het Loofhuttenfeest: dan viert het Joodse volk dat je in dit leven niets meekrijgt bij geboorte en uit dit leven niets meeneemt aan materiele zaken. Het Bijbelboek Prediker wordt daarbij gelezen, als feestrol.

Wij bouwen onze rust, zekerheid en houvast net zo goed als wie op huis, bezit, buurt, werk (carrière), hoogte van het salaris en noem maar op. Maar ons leven is een tijdelijk ‘onderkomen’.

Israël trok na de bevrijding uit Egypte en het slavenbestaan daar de woestijn in. Daar leefde het volk 40 jaar in tenten, hutten. In het Hebreeuws: in ‘sukkot’. Het Loofhuttenfeest wordt naast ‘Sukkot’ ook ‘feest van de tabernakels’ genoemd.

God zelf namelijk was solidair: voor God werd een tabernakel, een tent, meegedragen door het volk, geen stenen gebouw. Pas toen Israël in het land Kanaän woonde en er rust en vrede heerste, mocht koning Salomo een tempel bouwen. Deze is bij de ballingschap naar Babel verwoest door de Babyloniërs. Niets is blijvend, alles voorbijgaand, zei de Prediker al. De Joden leven deze week van 5 tot 12 oktober in tenten en hutjes in eigen tuin: om terug te denken aan de tijd dat je via je open dak zo naar de hemel keek en je geen stenen huis of dergelijke zekerheden had om je bestaan op te bouwen. Stilstaan bij het naakte bestaan. Nu lijkt mij dit om twee redenen goed voor ons om ook mee te vieren: wij worstelen met de situatie in Gaza waar amper iets overeind staat en de noodzakelijke levensmiddelen ontbreken. We willen solidair een tent of hut oprichten en wie tegen de temperatuur kan, uitnodigen deze week vooral buiten te bivakkeren en stil te staan bij wie het met het naakte bestaan onder de sterrenhemel en zelfs in de kou moet uithouden.

Daarnaast zullen we als ‘bewoners’ van de kapel ook zelf dit jaar gaan ‘tabernakelen’: tijdens de verbouwing zal het voor ons aanpassen zijn en verduren om een tijdje misschien wel tegen de blote sterrenhemel aan te kijken… nee, nou zo ver zal het niet gaan, maar misschien zullen we wel even ‘kamperen’!